839 Dagen zonder Marcel, #dag56 in quarantaine

Het overvalt me iedere keer als ik nog eens iets wil schrijven over onze Marcel… En elke keer is er een verwijzing naar hem… Deze keer is het 2 jaar 3 maand en 18 dagen zonder hem.

Ik vraag me af …
of ik gelukkiger zou geweest zijn met hem er bij tijdens de quarantaine,
of ik juist net nog zotter zou staan,
of het nog drukker hier thuis zou geweest zijn, dat zal wel zijn! Het is nu al alle hens aan dek…

Lieve Marcel* voor corona ging het eindelijk weer beter met mama, (maar nog geen tijd gevonden om hier iets te schrijven) ik had weer zin in het leven, knopen doorgehakt. We gingen verder met het leven en dat samen met jou hoe ik jou meeneem rond de wereld en hem aan jou wil laten zien. (ook geraken we de laatste weken niet verder dan ons kot) We beslisten dat we niet meer voor een broertje of zusje gingen gaan. Ook al was dat een van de moeilijkste beslissing ooit, soms moet je ze nemen zoals toen 839 dagen terug. Mama wou zo graag een regenboogje, de zon na de storm, het nieuwe geluk in huis. Nog een laatste keer kunnen genieten van de zwangerschap, van de eerste dagen met dat kleine ukje thuis, Marie en Louis zien glunderen aan het park, voor mij was dat waar ik naar uit keek. Maar toch beslisten we om ons regenboogje zo te laten, en verder te gaan met ons gezin van 5… Het zal steeds moeilijk blijven wanneer er een kindje geboren wordt, het is niet dat je hen het niet gunt, het is enkel dat je zelf dat geluk niet mocht meemaken waar je toen zo hard naar uitkeek.

Maar hoe de laatste dagen hier nu verlopen de laatste weken… in drie woorden: druk, hectisch, en probleemoplossend denkend… juf Erika zou zeer blij zijn met zo’n kids als die van ons, ze vinden op elk probleem wel een oplossing! Maar als mama heb ik het eventjes gehad… De brandjes blussen, de pijntjes verzorgen, ze weten niet meer met wat te spelen, mama kan je me helpen, wanneer mogen we in het zwembad, ik heb honger, is er nog gweenieeeee?, Louis heeft me pijn gedaan, wil je meespelen terwijl jij aan het preteachingen bent…

En toch als je dan door je foto’s aan het scrollen bent, zie je ook mooie herinneringen terug…
– Na de eerste lockdowndag waren we al op, hoe zien we er nu dan uit???
– Genieten van de magnoliaboom in onze tuin
– Verjaardagspakketje gaan leveren bij Louis zijn beste vriend
– De kids leren poesten
– Marie doet aan joga dankzij de film van K3
– De fiets van stal gehaald
– Schilderen blijft leuk
– Kleerkast opgeruimd en 3zakken voor het containerpark en 4 zakken voor de kringloop, dank u Nele Colle om me te inspireren
– Water blijft steeds leuk voor de kids, enkel zien ze de zon en denken ze aan het zwembad…
– BBQ blijf Bertooo zijn specialiteit
– Marie nog steeds Asperges met babao eet…
– Dat we vanaf Pasen de dvd van de afscheidsschow van Samson en Gert nu echt kunnen naspelen…
– We graag naar timboektoetoe varen,
– branden kunnen we als de beste blussen, gelukkig heeft al vaak de zon geschenen.
– We genieten van elke dag of het maandag of vrijdag is we drinken een glaasje, ik weet op den duur niet meer welke dag het is…
– Louis nen echten bouwer geworden is